Ndonjëherë ndjejmë se po ecim në një botë ku gjithçka që kemi mësuar për kuptimin e jetës është sfiduar. Nuk ka më udhërrëfyes të prerë, nuk ka receta të gatshme për lumturinë. Ky është një mendim që na shoqëron kur kuptojmë se nihilizmi nuk është thjesht një teori filozofike por një mënyrë të shohësh botën që na detyron të krijojmë kuptim vetë. Në të kaluarën, besonim se lumturia vinte nga traditat, besimet dhe autoritetet që na thoshin çfarë ishte e drejtë dhe çfarë e gabuar. Sot, kur shikojmë rreth nesh, e kuptojmë se shumë prej këtyre udhërrëfyesve janë thjesht struktura të brishta që mund të shpërbëhen në çast. Nihilizmi na mëson se boshllëku ekziston dhe se ai nuk është një kërcënim, por një mundësi për të krijuar kuptim personal.
Në botën moderne kjo sfidë bëhet edhe më e dukshme. Teknologjia dhe informacioni na rrethojnë çdo ditë, duke na bombarduar me ide, vlera dhe standarde që shpesh nuk lidhen me atë që jemi nevet tona të vërteta. Mediat sociale na japin një iluzion kontrolli dhe kuptimi, por ndonjëherë ndjejmë më shumë boshllëk se sa plotësi. E kuptojmë se në vend që të kërkojmë kuptim jashtë nesh, duhet ta gjejmë brenda vetes. Dhe kjo është frikësuese por njëkohësisht e lirë. Ka ditë kur ndihemi të humbur, kur çdo normë duket e panevojshme dhe çdo strukturë sociale sfidueshëm e pasigurt. Por pikërisht në ato momente kuptojmë se kjo liri është dhurata më e madhe që kemi. Ne mund të zgjedhim vlerat tona, mund të vendosim se çfarë na bën të lumtur. Nuk ka udhërrëfyes për këtë sepse çdo hap është një eksperiment, çdo zgjedhje është një krijim i ri.
Nihilizmi na ka mësuar të pranojmë boshllëkun dhe ta shndërrojmë atë në hapësirë krijimi. Lumturia nuk vjen më nga jashtë, nuk është një dhuratë nga autoritetet ose traditat por diçka që duhet ta ndërtojmë vetë. Çdo ditë është një mundësi për të zbuluar se çfarë ka kuptim për ne, dhe kjo, ndonëse sfiduese, na bën të ndjejmë një liri të pakufizuar.
Kështu mësojmë se boshllëku nuk është fundi. Ai është fillimi i diçkaje më të madhe,mundësia për të zgjedhur, për të krijuar dhe për të jetuar me vetëdije. Dhe ndoshta kjo është lumturia më e vërtetë që mund të kërkojmë sot.
Ndaje
